5 zastosowań rur polietylenowych

Polietylen został zsyntetyzowany po raz pierwszy w 1898 roku, a dokonał tego niemiecki chemik Hans von Pechman. Polietylen powstał w wyniku podgrzewania diazometanu jako woskowata biała substancja. Następna próba syntezy tej substancji z powodzeniem zakończyła się dopiero w 1933 r. W sposób przemysłowy polietylen wykorzystywano od połowy XX wieku.

Współcześnie rury z polietylenu stosuje się prawie we wszystkich typach instalacji i przyłączach domowych. Substancja ta cechuje się bardzo dobrą odpornością chemiczną oraz dużą elastycznością. Z uwagi na różnicę w składzie chemicznym wyróżnia się kilka rodzajów polietylenu:

• polietylen niskiej gęstości LDPE
• średniej gęstości MDPE
• wysokiej gęstości HDPE
• polietylen sieciowany PEX
• polietylen PE-RT o podwyższonej wytrzymałości termicznej

Zastosowanie rur polietylenowych 

Rury polietylenowe stosuje się przede wszystkim w instalacjach wodociągowych, c.o. oraz instalacjach kanalizacyjnych. Nowoczesne systemy wodociągowe i kanalizacyjne za sprawą rozwoju technologicznego i możliwości inwestycyjnych oraz postępu technologii układania rur dostosowały się do współczesnych oczekiwań. Systemy wodociągowe i kanalizacyjne już od kilkudziesięciu lat produkuje się z termoplastycznych tworzyw sztucznych. Początek ich zastosowania to późne lata 50. XX w. Obecnie rury polietylenowe stosuje się na obszarach o dużym stopniu uzbrojenia oraz komplikacji sieci wodno-kanalizacyjnych. Tworzywa sztuczne, a przede wszystkim polietylen, wniosły do systemu sieci wodociągowych wiele udogodnień i na zawsze podniosły standardy w obszarze jakości dostarczanej do domów wody, przede wszystkim dzięki:

• odporności chemicznej rur polietylenowych, nie wpływają one w żaden sposób na jakość wody
• odporności na korozję, wodociągi nie zarastają i nie podlegają inkrustacji
• niskiej chropowatości
• wytrzymałości na ciśnienie robocze

Rury polietylenowe w systemie dystrybucji gazu

Wprowadzenie do powszechnego stosowania rur polietylenowych zmieniło oblicze systemu przesyłania gazu, możliwości rozbudowy sieci dystrybucji i przesyłu paliwa gazowego. To właśnie polietylen stał się podstawowym materiałem stosowanym do budowy sieci gazowej. Najważniejszy miernik ich odporności to ciśnienie robocze, które w tym przypadku kończy się na 1,0 MPa. Polietylen umożliwia zastosowanie ciśnień roboczych od wartości najniższej, poprzez średnią aż do wartości średniej podwyższonej. W praktyce konstrukcji instalacji gazowych najczęściej stosuje się polietylen klasy PE100 . Do niedawna był to jeszcze polietylen klasy PE 80, a jego wyeliminowanie i zamiana na wyższy standard zdecydowanie podniosły:

• bezpieczeństwo (zwiększyła się odporność rur na szybką oraz powolną propagację pęknięć)
• wytrzymałość mechaniczną,
• możliwości eksploatacyjne (znacząco zwiększyła się wydajność przesyłu za sprawą zwiększenia przekroju rur i zmniejszenia grubości ścianek rur)
• zmniejszenia kosztów budowy (krótszy czas budowy, mniejsze koszty pracy)

Rury do przesyłu paliwa gazowego posiadają średnicę od 25 – 500 mm. Za sprawą ogromnego zbioru kształtek znacząco zwiększyły się możliwości projektowania i budowy rurociągów przesyłowych oraz rozdzielczych.

Dzięki zastosowaniu rur polietylenowych w systemach kanalizacyjnych, wodociągowych i gazowych zwiększył się wyraźnie okres bezpiecznego użytkowania, wcześniej prognozowany na 50 lat. Dzisiaj wiadomo, że będzie on znacznie dłuższy, przewiduje się, że nawet 100 lat. Tworzywa sztuczne, takie jak polietylen pozwalają na stałe ulepszanie myśli technologicznej.

Inspirowane: elplastplus.pl – studzienka drenarska