Nie pozwól dziecku sobą rządzić – radzimy, jak nie pozwolić dziecku wejść sobie na głowę

Zapanowanie nad małymi dziećmi bywa trudne, ale jest konieczne. Brak dyscypliny będzie negatywnie wpływał nie tylko na samopoczucie rodzica, ale też problemy syna czy też córki w przyszłości. Złe zachowanie u dzieci w wieku od około 2 do 6 lat jest naturalnym zjawiskiem, lecz już wtedy opiekun może reagować, by pomóc mu w opanowaniu emocji i wyrobieniu pewnych nawyków.

Dlaczego utrzymanie dyscypliny jest ważne?

Wielu rodziców unika utrzymywania dyscypliny, ponieważ uważa, że unieszczęśliwia wtedy dziecko. Prowadzi to do sytuacji, w których unikają wychodzenia z dzieckiem z mieszkania, byle uniknąć kłopotliwych sytuacji i zakłopotania. Podobnym schematem działania jest zgadzanie się na wszystko, przez co wpada się niejako w pułapkę i zamiast wychowywać dziecko – przystaje się na jego niestosowne zachowanie, chcąc oszczędzić sobie nieprzyjemności.

Trzeba nauczyć się wyznaczać granice i mówić „nie”. W ten sposób pokażemy, że to my kontrolujemy sytuację i wyrobimy u malca pewne dobre praktyki. Ułatwi to dalsze wychowanie. W przeciwnym razie na dalszym etapie życia dziecko będzie miało problemy z kontrolowaniem siebie i szanowaniem innych osób.

Reaguj

Jeżeli dostrzegamy niestosowne zachowanie należy niezwłocznie reagować. Odwlekanie działania nie pozwoli uzmysłowić dziecku jego błędu. Sposoby dyscyplinowania są uzależnione od wieku – ze starszymi dziećmi można dłużej rozmawiać i tłumaczyć pewne rzeczy. Z czasem (choć przeważnie nie od razu) wyciągną z tego wnioski. Małe dzieci szybko rozkojarzą się jednak przy dłuższej przemowie, więc wiadomość do nich musi być krótka i konkretna. Należy wskazać, co dziecko zrobiło źle i zadbać o to by zaprzestało takiego działania.

Przykładem jest sytuacja zabawy w gronie rówieśników. Jeżeli nasze dziecko kogoś uderzyło, to należy szybko wkroczyć i zabrać przedmiot, który do tego wykorzystało (np. zabawkę) oraz wyjaśnić, iż nie można tak robić. Jeśli sytuacja się powtórzy, to trzeba zabrać dziecko w miejsce, gdzie nie będzie stwarzało zagrożenia innym. Automatyczne reakcje takie jak płacz i krzyk są naturalne, bo małe dzieci szybko się frustrują, lecz trzeba zachować cierpliwość i nie ulegać.

Konsekwencja

Nie możemy okazywać chwili zawahania i wyłamywać się ze swoich postanowień, ponieważ dzieci w każdym wieku momentalnie wyczuwają takie szanse. Gdy raz uda im się postawić na swoim, to potem będą tego dalej próbować. Warto pokazywać, że to my decydujemy i mamy kontrolę. Można przy tym wprowadzać w codziennym życiu pewne rutynowe zachowania, dotyczące choćby procesu usypiania. Wyznaczamy określoną godzinę, gdy malec ma pójść umyć zęby oraz udać się do łóżka. Jak zastosuje się do zasad, to przeczytamy mu bajkę – w przeciwnym razie ma od razu iść spać. Powtarzanie pewnych schematów sprawi, iż dziecko zrozumie, że to rodzic panuje nad sytuacją, a z czasem przyswoi sobie wtedy domowe zasady.

Możliwość podejmowania decyzji

Dzieci często czują, że wszystkie decyzje są podejmowane za nie, a każdy potrzebuje choć trochę swobody. Oczywiście trzeba utrzymywać pewne ramy, lecz można np. zaproponować dwa posiłki na śniadanie lub dwa warianty stroju danego dnia i pozostawić dziecku możliwość wyboru.  Narzucanie swojej woli, zwłaszcza starszym dzieciom, może wywołać niezadowolenie i prowokować niewłaściwe zachowanie.

Pokazywanie skutków działań

Małe dzieci mają często nieco zaburzone postrzeganie rzeczywistości, więc należy je uświadamiać, kiedy robią coś dobrze, a kiedy postępują niewłaściwie. Jeśli mimo upomnienia dziecko dalej rozrabia na placu zabaw, to powinno się zabrać je do domu, informując przy okazji, iż jest to efekt niewłaściwego zachowania. Trzeba wtedy poinformować, że spotka je to samo, jeżeli znów będzie tak postępować następnego dnia. Dobrym sposobem jest też wyznaczanie nagród, lecz nie mogą się one pojawiać zbyt często. Można wynagradzać za dobre zachowanie w dłuższym okresie – przykładowo za bycie grzecznym jednego dnia otrzymuje punkt, a gdy zgromadzi ich określoną liczbę (np. siedem lub dziesięć), to zabierzemy córkę lub syna do kina czy na lody.

Dyscyplinowanie wymaga czasu i wysiłku, ale warto wprowadzić pewne zasady już w pierwszych latach wychowywania dziecka. Dzięki temu łatwiej mu będzie odnaleźć się w pewnych ramach, które narzuca społeczeństwo.

Źródło: rodziceidzieci.com – psychiatra dziecięcy